Όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, οι μάγοι, αρχικά, είδαν το άστρο στην Ανατολή, δηλαδή όταν ήταν στην πατρίδα τους. Το άστρο εξαφανίστηκε, για αυτό όταν έφτασαν στην Ιερουσαλήμ ρώταγαν πού είναι ο νεογέννητος βασιλιάς, αλλά κανείς δεν μπορούσε να τους βοηθήσει.
«Και ερωτούσαν τους κατοίκους· “που είναι ο νεογέννητος βασιλεύς των Ιουδαίων; Διότι ημείς είδαμεν τον αστέρα αυτού εις την Ανατολήν και από το ουράνιον αυτό φαινόμενον επληροφορηθήκαμεν την γέννησίν του και ήλθομεν να τον προσκυνήσωμεν”.»
Ματθαίου 2,2
Στράφηκαν στον τότε τοπικό βασιλιά Ηρώδη, ο οποίος κάλεσε τους αρχιερείς και τους γραμματείς και τους ρώτησε πού κατά τις προφητείες θα γεννηθεί ο Χριστός. Εκείνοι του είπαν στη Βηθλεέμ. Τότε ο Ηρώδης έστειλε τους μάγους στη Βηθλεέμ για να εξακριβώσουν τι συμβαίνει.
Ενώ οι μάγοι κατευθύνονταν στη Βηθλεέμ το λαμπρό αστέρι εμφανίστηκε πάλι. Πήγαινε μπροστά τους (επροπορεύετο) και τους οδηγούσε, ώσπου στάθηκε πάνω από τον τόπο όπου βρισκόταν ο νεογέννητος Ιησούς.
«και ιδού το λαμπρόν αστέρι, που είχαν ίδει εις την Ανατολήν, επροπορεύετο και τους ωδηγούσεν, έως ότου ήλθε και εστάθη επάνω από τον τόπον όπου ευρίσκετο το παιδίον.»
Ματθαίου 2,9
Οι καθηγητές αστροφυσικής του πανεπιστημίου Αθηνών, Στράτος Θεοδοσίου και Μάνος Δανέζης, στο βιβλίο τους «Στα Ίχνη του Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. (Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ)», εκδόσεις Δίαυλος, καταπιάνονται διεξοδικά με το φαινόμενο του άστρου της Βηθλεέμ.
Ας δούμε τι διαπιστώνουν:
«Από τη μελέτη των περικοπών που αναφέρονται στο άστρο της Βηθλεέμ, μπορούμε να κάνουμε τις επόμενες επισημάνσεις:
α. Η φαινόμενη κίνηση των ουρανίων σωμάτων (ανατολή – δύση) δεν συμπίπτει με την αναφερόμενη κίνηση του άστρου, έτσι όπως αυτή περιγράφεται.
β. Η φαινόμενη λαμπρότητα του «αστέρα», γράφεται στα –απόκρυφα- κείμενα ότι σκίαζε ακόμα και το φως του Ηλίου. Όμως κανείς άλλος εκτός των Μάγων δεν το είχε αντιληφθεί.
γ. Το «αστέρι», ανέλαμπε και εξαφανιζόταν, ή στεκόταν και κινιόταν «κατά το δοκούν», αναίτια ή αναλόγως των αναγκών και της περιοχής που βρίσκονταν οι Μάγοι. Ένα αστρονομικό αντικείμενο δεν μπορεί κατ’ ουδένα τρόπο να παρουσιάζει μια τέτοια συμπεριφορά.
Σημειώνουμε, βέβαια, ότι η εμφάνιση, εξαφάνιση, στάση ή κίνηση ερμηνεύεται από τη σύνοδο των πλανητών. Τότε όμως, δεν αναφερόμαστε σε άστρο αλλά σε σύνοδο (συνάντηση-ευθυγράμμιση) πλανητών.
δ. Το «αστέρι», έδειξε ένα συγκεκριμένο μικρό τόπο όπου γεννήθηκε ο Ιησούς. Ένα αστρονομικό αντικείμενο, όμως, λόγω της μακρινής απόστασης στην οποία βρίσκεται, δεν μπορεί να υποδείξει κάποιο συγκεκριμένο τόπο στην επιφάνεια της Γης, παρά μόνο κατεύθυνση (προσανατολισμό).»
Όπως μας ενημερώνουν οι δύο καθηγητές στο βιβλίο τους, αλλά και η Βάλια Λύρατζη, διδάκτωρ αστροφυσικής του πανεπιστημίου Αθηνών, στο άρθρο της: «Βηθλεέμ, ο αστέρας ως υπερβατικό φαινόμενο» και η οποία εργάζεται στο ίδρυμα Ευγενίδου, το γνωστό μας «Πλανητάριο», με το άστρο ασχολήθηκε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο οποίος εκτός των άλλων αναφέρει:
«Διότι βεβαίως δεν ήταν αυτό ένα από τα πολλά άστρα, μάλλον δεν ήταν καν άστρο, όπως εγώ τουλάχιστον νομίζω, αλλά κάποια αόρατη δύναμη που πήρε αυτήν τη μορφή. Έδινε την εντύπωση αυτή, πρώτον, από την πορεία του. Διότι δεν υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρχει κάποιο άστρο που να ακολουθεί αυτήν την οδό.»
Επίσης, γράφει:
«Μάθετε λοιπόν ότι τόπο τόσο μικρό και όσον είναι φυσικό να κατέχει μια καλύβα, πολύ περισσότερο δε όσον τόπο είναι φυσικό να κατέχει το σώμα μικρού παιδιού, δεν ήταν δυνατόν και σε άστρο ακόμη να το γνωρίζει. Επειδή βεβαίως ήταν άπειρο το ύψος, δεν μπορούσε έτσι να επισημάνει τόπο στενό και να τον κάνει γνωστό σε όσους ήθελαν να τον δουν.»
Στο βιβλίο τους οι δύο καθηγητές αστροφυσικής, Μάνος Δανέζης και Στράτος Θεοδοσίου καταλήγουν για το φαινόμενο γράφοντας:
« … εμείς, ως θετικοί επιστήμονες, νομιμοποιούμαστε να γράψουμε τι δεν ήταν και όχι να πλάθουμε σενάρια για το τι πιθανώς να ήταν.»
Ενώ ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η τελική τους διαπίστωση:
« … το σημαντικό στην όλη υπόθεση δεν είναι αν το άστρο της Βηθλεέμ υπήρξε, αλλά το τι στην πραγματικότητα συμβολίζει, … Το σημαντικό είναι η έλευση, ο ερχομός του Θεανθρώπου. …»
Και το πόσο σημαντικό είναι η πίστη και η ομολογία της ενσάρκωσης του Χριστού, μας το εξηγεί ο ευαγγελιστής Ιωάννης:
«κάθε δηλαδή άνθρωπος που παρουσιάζεται ότι έχει Πνεύμα Θεού, εάν ομολογή αδιστάκτως και πιστεύη, ότι ο Ιησούς Χριστός έλαβε σάρκα και ήλθεν ως Θεάνθρωπος λυτρωτής εις την γην, είναι πράγματι εκ του Θεού.
Και κάθε άνθρωπος, που ισχυρίζεται, ότι εμπνέεται από το Πνεύμα, δεν ομολογεί όμως, ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εκ του ουρανού και έλαβε σάρκα ανθρωπίνην, αυτός δεν είναι από τον Θεόν.»
Ιωάννου Α 4,2-3
.
Μαργέλης Κωνσταντίνος
Άγιος Πέτρος, Λευκάδας
23 Δεκεμβρίου 2022
.
Πηγές:
http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/01.%20Math.htm
Βιβλίο «Στα Ίχνη του Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. (Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ)», εκδόσεις Δίαυλος, καθηγητών αστροφυσικής του πανεπιστημίου Αθηνών, Στράτου Θεοδοσίου και Μάνου Δανέζη
https://www.diavlos-books.gr/product/105/sta-ixni-toy-ixthys-astronomia,-istoria,-filosofia-
http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/23.%20IoanA.htm
.
Δημοσίευση Freepen.gr & Meganisinews.eu